Angst

29-11-2023

Het was weer tijd voor de halfjaarlijkse controle bij de tandarts.

Mij kennende met mijn gevoelige bekkie is er altijd wat loos.

De laatste keer ging ik gebukt onder wortelkanaaltoestanden wat uitliep op tranen die gingen stromen.

De tandarts vroeg mij, "Bent u bang mevrouw?" Euh ja antwoorde ik, niet voor jou, maar voor wat je doet. haha.

Ik kon er wel bij lachen. Zo doe ik dat daar wel vaker. Jantje lacht en jantje huilt.

Ik heb haar maar niet verteld dat het mij enigzins gerust stelde dat ik bij haar aura zorgzame kleuren zag en echt de oprechtheid om te helpen.

In al mijn openheid vertelde ik haar ook dat ik weet dat het niet helpt als ik wegblijf.

Iets met kiespijn en verplaatsen en verergeren van het probleem.

Dus zei ik ook, trek je maar niets aan van mijn uiting, als het echt niet gaat laat ik mij wel horen.

Van deze "speciale behandeling"is ze inmiddels goed op de hoogte en zij doet goed haar ding.

Dus daar gingen we weer, de controle. 

Het viel mij al op dat ik er meer tegenop zag dan ik dacht en had verwacht.

Tot mijn grote geruststelling en blijdschap hebben ze daar in de wachtruimte prachtige lampjes die mij doen denken aan de engelen, zie foto.

Altijd als ik die lampjes zie begin ik weer te bidden tot de engelen, Ooh please, laat het meevallen. Ik ga heen, dat is toch ook tonen van kracht en moed, lieve Uruz helpt mij daar iedere dag bij om mijn nek, haha.

Dus met de engelen op mijn schouder loop ik mee zodrag de naam word genoemd.

Ik begin al te zweten en verkrampen, maar ook ongemakkelijk lachen.

Zo doe ik dat wel vaker, weglachen van de frustratie en angst.

De tandarts begint ook te lachen als ze mijn ongemakkelijke houding ziet, wetende van mijn angst voor haar handelen.

Ik waarschuw haar al voor mijn gevoelige kies, chocolade vind die kies niet leuk maar gelukkig vind mijn hele lichaam dat niet meer leuk, de lactose dan.

Ook daarin stelt ze mij gerust. 

Er was zo niet zoveel te zien dus toch maar een foto.

Ik hield mijn hart vast en dacht, daar gaan we weer, zeker weer een waslijst van hier tot tokio inclusief wortelkanaal gedoetjes.

De foto was klaar, de engelen hadden goed hun best gedaan voor mij.

NIETS AAN DE HAND!!!! GEWOON EEN GEVOELIG KIESJE!!!

Jeeej!!!!! ik kon wel een feestje vieren.

Eenmaal thuis aangekomen begon ik mij af te vragen zoals ik dat wel vaker deed, waarom ben ik zo bang?

Eerder ging ik hier over nadenken. Nu weet ik dat in denken vaak grotere problemen gemaakt worden.

Ik besloot te VOELEN.

Waarom VOEL ik dit zo?

Mijn gevoel gaf antwoord.

Jij bent bang pijn gedaan te worden voor iets waar je een soort van zelf voor open staat.

Ik moet mijn giecheltje openen en ik weet dat ik eigenlijk een soort vrijbrief geef dat er misschien iets pijn gaat doen.

Ik ga zelf heen om misschien pijn te ervaren.

Maar zei mijn gevoel, als jij nu niet heen gaat zul je later misschien nog veeeeeel meer pijn ervaren, of zelfs een lege mond. haha.

Mijn conclusie was, ja dit gaat met meer dingen zo.

Neem bijvoorbeeld je hart.

Waarom zou jij je hart gaan openen voor personen die je wellicht pijn gaan doen?

Vaak ben je bang om pijn te krijgen die veroorzaakt kan worden door een ander.

Jij hebt zelf geen invloed op wat een ander doet.

Als resultaat kan dit vaak geven dat je je hart gaat sluiten.

En dan..... ben je verder van huis dan wanneer je pijn aangedaan word.

Je energie gaat blokkeren waardoor er vanalles kan blijven zitten wat eigenlijk het pand mag verlaten.

Als ik naar de tandarts ga en het doet pijn, dan huil ik gewoon, heel zachtjes dan, haha.

Ik geef mij over. Zij doet haar ding en ik ga het niet persoonlijk voelen.

Mijn hart is geopend.

Ik ben niet bang mijn hart te openen voor anderen voor als mij wellicht pijn aangedaan word.

Ook dit is vaak niet persoonlijk aanvallend bedoeld.

Ik laat mijn energie stromen.

Ben jij bang voor iets of word jij bang van iets?

Stop met denken, en ga voelen.....zonder oordeel over jezelf.

Wat is dit? Waarom?

Voel, sta toe en laat los.

Omarm jezelf en al je gevoel, daardoor ga je weer stromen zonder in de blokkade te gaan staan.

Vertel jezelf dat jij dit aankan!!

Vertel jezelf wat je wil en zeg niets over wat je niet wil.

JIJ bent de schrijver van je eigen film, maak geen hoofdstukken die je niet zou willen zien.

Liefs Miranda